Bu yılın ilk karı yıl başından bir gün önce düştü. Yeni yıl kutlamalarını kar ile yapmak, niye bilmiyorum ama herkesin içinde güzel duygular uyandırıyor. Tatil, sıcak ev, aile eğlence zaten anlık da olsa mutluluk veriyor. Buna bir de kristal gibi görüntüsü ile kar, sihirli bir duygu uyandırıyor olsa gerek.
Bu yıl ilk kez hiç bir plan yapmadan yılbaşı kutluyorum. Her yıl o kadar özenerek hazırlıklar yapar ve illa bir (ya da onlarca) arkadaşımı bana çağırırdım. Bu yıl çevremde ki herkes ailesi ile kutlamaya karar verdi. Ben de ilk kez çekirdek ailemle evimde olmak istedim. Sanırım son zamanlarda çevremizde ki sevgisizlik ve merhametsiz ortamların artması bizi ailemize bağlar oldu. Bir tek annem olsun bana bir şey olmaz der gibiyiz. Tabi ki bunu kimse direk söylemiyor ama insanların seni gerçekten sevdiğine (karşılıksız, sorgusuz, sualsiz) inandığın insanlarla olmayı tercih eder olduk.
Belki, her birimiz anne olmaya başladığından beri karşılıksız ve zararsız sevginin kimlerden geleceğini anlamış olduk.
Yani ben ve çevrem için sevgi dolu bir yeni yıl oldu.
Bu sevgiye, kendini anlık da olsa gösteren kar sevinci de eklenmiş oldu. Gerçi sevinci çok uzun sürmeden kayboldu. Ama yıllardır yeni yılda uçuşan ilk kar taneleri olması bile benim için yetti.
Eskisi gibi güzel kardan adamlar yapacak kar toplayamadım. Ama kızıma söz verdiğim kardan adamı kurabiyelere kondurdum. Onun yeni yıl partisini kardan adamsız geçirmesini istemedim;)
Bunlarda minik pastacının yeni yıl kurabiyeleri... O her yerde ağaç görmek istiyor;)
