Biri bana pastasına süs yapabilir miyim diye sorduğunda mutlu mutlu evet derim. Çünkü bu işin en sevdiğim kısmı bu pasta figürleri oluyor. Üstelik anında kafamda hayali canlanıyor.
Dalmaçyalı figürlerinde de durum bu oldu. Duyduğumda kafamda canlanan manzaraya ulaşana kadar kaç kere bozup tekrar yaptım anlatamam. Yani biraz takıntı bile diyebilirsiniz ama o istediğim duruş olmalıydı. Gerçekten çok çalıştım. Ama sonunda içime sindi. Hatta anne dalmaçyalıyı ilk yapmıştım ve duruşu ile onu tek başına bırakmayı bile düşündüm. Tek elinin havada duruşu ve dikliği ile bana çok asil gelmişti. Çevresini bozmak istemedim.
Ama sonra yavruları da istendiği için onları da eklemeye karar verdim. Gerçi iyi ki eklemişim çünkü o şaşkın bakışlı yavrular annelerinin çevresinde harika durdular. Tek başına duran asil dalmaçyalı anne yine asildi ama bu sefer çocuklarının gururu da gözlerindeydi. ;)
Gerçi ben dayanamayıp tek başına duran dalmaçyalı annemi paylaşayım dedim. Bu halini fotoğraflamadan geçemezdim. Aslında bu figürlerin en kötü yanı, onlardan ayrılıyor olmam :(
Neyse ki birilerini mutlu etmek üzere ayrılıyorum. Bu beni teselli için çok iyi bir neden :)
Görüşmek üzere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder