Ali'nin 3. yaş gününe Dinazor Treni gelmiş!

Eliz'cim Ali'nin pastasını hazırlarken bu burukluk henüz içimde yoktu. Pastayı blog sayfama taşırken içim biraz hüzünlendi. Yıllarca iş yerinde beraber güzel günler geçirdik. Ve sabah bütün kaprisim ile arada derede konuştuğum tek arkadaşımdın. Evet çok arkadaşım var ama her gün yanımda olan tek kişisin. İşimiz, bizi evlerimizde eşlerimizden bile daha fazla beraber kılıyor. Çocuklarımız bizi bütünüyle ortak nokta yapıyor. Öyle ki rüyamda sana mesajlar gönderir oldum :D 

İnan bana seni çok özleyeceğim. İşten ayrılmamayı düşündüğüm tek şey senin ve ofisteki bir iki arkadaşın arkadaşlığı. Çok çok özel ve aile gibi. Biliyorum bu pasta çok özel bir gün içindi. Yazılarımla biraz hüzün kattım. 

Aslında bu pasta harika bir günde kesildi. Doğdu doğacak dediğimiz oğlun Ali için ilk büyük doğum günü kutlaması ve gerçekten büyüdü bir çocuk oldu. İlk anaokulu yılı ve ona özel olan ilk pasta... Heyecanlı, özel bir gün... Bütün heyecanını benim de paylaştığım bir pasta...

Ali inanılmaz sevimli, güzel, hareketli, meraklı bir çocuk. Okula bu yıl başladı ve her aşamasını annesinden dinledim. Bir hafta zor bıraktı annesini, okula gitmek istemedi. Okula alışmasının en büyük katkısı, okulda bulduğu bir dinazor oyuncağıydı. Dinazor ile oynarken kendi gibi dinazor seven bir arkadaşı da oldu. 

Her sabah annesi "hadi oğlum bak dinazorun seni bekliyor diyerek okula götürdü". Ve artık okula kendi isteyerek gitmeye başladı. Bunları bu kadar net nasıl mı biliyorum? Dedim ya bütün gün beraber olduğun insanların hayatları kendi hayatın kadar yakın oluyor.

Gerçi Eliz, ilk büyük doğum günü kutlaması olmasından dolayı çok heyecanlıydı. Daha Temmuz ayında nasıl pasta yapsak diye pastalar araştırıyordu. Tren ve dinazorları seven oğluna ne yapacağına karar veremiyordu. Bir gün trenli olsun diyor; öbür gün yok yok dinazorlu olsun diyordu. Benim aklımda ise aylardan beri Dinazor Treni vardı. Çocukların (benim kızımında) sevdiği bir çizgifilm Dinazor Treni. Hem tren hem dinazor sevenlere daha ne olabilir ki! 

Tabi ki tam olarak düşüncemi söylemedim. "Yaparız bir şey arkadaşım sen merak etme" dedim sadece :D

Aylar öncesinden heyecanlanan gün gelip çattı. Hani aylar var diyoruz ama zamanda çabuk geçiyor galiba. Pasta konusunda Eliz sonunda karar verdi. Baktı, Ali okula dinazor ile alışıyor. Dinazorlu olsun dedi. Çok anlamlı olurdu gerçekten. Tabi ki ben tren konusunu söylemedim. Eliz'de çıkacak sonucu merak etsin istedim. Ve çılgınca merak ettiğinden eminim. Ali'den daha heyecanlı bir anne. Ama ilk yaş günlerini sadece aile arasında kutlayarak dünyanın en mantıklı işini yapan bir anne. Benim gibi bir çok anne, ilk yaş gününe özenir. Ama çocuk hiç bir şey anlamaz anne yorgunluktan geberir. 3. yaş gününü de kutlayamaz hatta özenmez hale gelir. Özense de çocuk pasta arsızı olmuştur bile. :)

İşte bundan dolayı Ali pastanın ve kutlamamın ne olduğunu bilir yaşta bu partiye kavuştuğu için gözleri çılgınlar gibi mutlu bakıyordu. Her çocuk mutlu bakar belki, ama Ali'nin heyecanı ilkin verdiği ile kat ve kattı. 

Doğum gününde orada değildim ama gördüğüm resimlerde Ali'nin heyecan ve sabrını okumak için uzman falan olmak gerekmiyor. O minik elin, her resimde dinazora doğru uzanmasından, gözlerini afacan gibi açıp, gülümseyerek dik dik dinazora bakmasından ne yapmak istediğini anlıyorsunuz. Zaten resimlerin devamında, artık annesinin "Olum biraz bekle" sözlerine kulak asmayıp amacına ulaştığını ve dinazorun sadece ufak bir parçasının geriye kaldığını da görüyorsunuz. Resimler gerçekten çok mutluydu. Ve bu pastanın hakkını veren çocukların mutluluğuydu. 

En güzeli de "Ali'nin, bu kadar özel olan dinazorunu yanındaki arkadaşları ile paylaşması oldu. Bu davranış, her çocuğun yapabileceği bir davranış değildir. 

Her ne kadar saatlerce uğraştığım dinazor, hoop yarım saatte bitmiş olsa da emeğime değen bir gündü. Çünkü çocukların gözlerinde ki beğeni en saf, en takdir edilesi beğenidir. Ve onu sabırsızlıkla yemeleri ise beğenilerinin ispatıdır. 

İyi ki doğdun Ali...