Ben Teyze oldum. İnanması çok güç ama ben teyze oldum. Üstelik aynı anda iki kere :) Benim cadı, uyuz, başımın belası kardeşim anne oldu. Hem de annelerin en zor modelini seçti. Artık düşündüğüm bir şey var benim kardeşim zoru ve acıyı seviyor. Hayatım boyunca, onu ikna ve sakinleştirme ile veya babamla arasını toparlamayla geçirdim. Bu sefer öyle zor bir şey seçti ki hayatta iki tatlı bıdık için anne oldu. Anne olmak istedi ama yine uçları tercih etti:) Üstelik yanımda da değil. İçim sızlıyor onları istediğim zaman göremeyeceğimi, ihtiyaçlarında pat diye yanlarında olamayacağımı düşündükçe.
Ve bu cadı, minik anne öyle zorluklara göğüs gerdi ki, doğumu bile en zor olanı ile yaşadı. Dedim ya acı ve zorlukları çekiyor onun hayatı. İstemsiz evrenden bütün zorlukları istiyor :) Bundan iki ay önce biz doğacakları gün ile ilgili planlar yaparken, minik kuzular pat diye geldiler. Kimse yanında olamadı. iki gün sonra İstanbul'a gelecekken orada yalnız acile gitmek zorunda kaldı. Ve buradan hiçbirimiz yetişemedik. Endişe, korku, heyecan... Tam iki ay; kuzular hastanede anneleri evde geçti. Zor uzun iki ay, ama geçti. Bedenim hiç orada olmadı aslında ama hep oradaydı. Hiç görmedim yeğenlerimi ama dokundum bile tenlerine. Öyle bir şey ki o minik bedenlerinin sıcaklığını bile hissettim gözlerimi kapattığımda. Ve sonunda hepimizin ve en çok da annelerinin duaları ile kavuştular yuvalarına. Bundan sonrası kolay mı olacak. Tabi ki de hayır ama onlar yanımızda olacak ve büyüdükçe yapacakları yaramazlıklara kızar olacağız. Hayat yine akacak ama tenleri tenlerinde hep beraber olacak. Sevmek garip, hele hiç görmediğin minik insanları sevmek çok garip. Özlüyorum onları, daha tam koklamadan, dokunmadan özlüyorum. İyi ki doğdunuz benim canlarım.Ve ben Teyze oldum....<3
Zor bir anım dahi olsa sizi kurabiye olmadan hastaneden göndermem, Asla :) Ben olamasam da sevgimi yanınıza gönderiyorum..
