Zaman sen ne çabuk akıp geçiyorsun. Dün gibi hatırlıyorum Maral ve Tamay'ın ilk pastalarını. 4 yıl geçti aradan. Bir yandan zaman hızlı geçiyor diye yakınsam da diğer yandan hala beraber olduğumuzu görmek mutlu ediyor beni. Artık geleneksel hale gelen müthiş doğum günlerimiz var. Umarım daha nice güzel günler beraber oluruz.
Bir küçük bir büyük kızım var benim:D Küçük ve büyük papatyalarım. Hani dedim ya uzun yıllardır beraberiz diye. O yüzden ele ele tutuşuyor güzel papatyalar. İkisi de nazlı ve narin olabiliyor. Ama bir o kadar neşeli ve yaratıcı oluyorlar. Ve... kökleri de bir o kadar yere sağlam basıyor.
Bu duygularla tasarladım papatya kızları. Güneş kadar sıcak, çiçek kadar narin, yapraklar kadar destekçi, kökleri kadar sağlam bu balık insanları...
Tamay, minik sarı papatyam. Zaten ona doğduğundan beri Sarı Papatyam derim. O yüzden sorduğum soruya cevap hazırdır.
"Papatyalar ne renk olsun?"
"Ben sarı olmalıyım. Çünkü ben senin sarı papatyanım."
"Maral Abla mor olsun."
Maral'ın mor olmasını istedi. Niye olduğunu pek bilmiyorum ama odasının her yeri mor olduğu için olabilir. Belki kendine yakın hissettirmiştir;)
Güzel çiçekler, yeni yaşlarınız size bol bereket getirsin. Çevreniz minik minik papatyalarla dolsun. Güzel renkli bahçelerimiz olsun...
ay çok tatlı bunlar ya :))
YanıtlaSilÖzellikle el ele tutuşmaları çok şirin di mi:D?
YanıtlaSil