Canım arkadaşım, güzel kardeşim Özlem'in minik yavrusu Ata, dünyaya geldi. Özlem, benim hayatımın o kadar uzun yıllarına şahit ki kardeş gibi. İlk bebeklik arkadaşım, ilk sıra arkadaşım, ikizlerin bir diğeri... Böyle bitirdik ilkokulu, ortaokulu, liseyi... Aynı anda aynı şeyleri yaptık yıllarca. Bir tek evlilik vaktinde ayrıldık. Ama artık o da anne oldu. Çok değişik bir duygu. 3 yaşını bile bildiğim minik arkadaşımın kucağında minik, tatlı, mis kokulu yavrusu duruyor. Duygulu, gururlu bir his. Nadir kimselerde hissettiğim kardeş duygusu bu. Teyze olmuş hissetmek...
Ata hoş geldin aramıza, mis kokulu minik.
Ata doğmadan bir hafta önce kurabiyelerini bitirdim. Özlem tek çeşit bir şeyler istemişti. Ama ben dayanamadım. Sevdiğim bir iki tarzı da ekledim. Şirin bebek suratları... Ata'yı görmeden hazırladım bu kurabiyeleri. Ama Ata'yı gördüğümde ne kadar benzediğini düşündüm. Az saçlı kumral bebekler ;) Gerçi bütün bebekler birbirine benzer ama ben yine de Ata'yı gördüm onlarda ;)
Doğduğunda tatildeydim ve doğumuna gidemedim. Telefonuma mesajı geldiğinde içim inanılmaz ısındı. Rahatladım. Ama görmek için de sabırsızlandım.
Ancak görebilmem iki haftayı buldu. Sonunda ziyarete gittiğimde karşımda minicik bir insan vardı. Fotoğrafında daha büyük görünüyordu. Kucağıma almaya bile korktum. Çok minikti. Anne olmama rağmen minik bebekleri unutmuşum :S Özlem'i iyi görmek beni çok mutlu etti. O bile hala şaşkınken ben onu anne gördüğüme inanamadım.
Bu arada Ata, tam da kurabiyeler de ki gibi mışıl mışıl uyuyordu. Arkadaşımla oda sohbeti yaptık. Kaçamak hızlı hızlı konuşmalar. Tabi ki Ata karnını doyurduğu ve annesine izin verdiği sürece:D Aklıma anne olduğumda bir süre oda da tıkılıp kaldığım günler geldi. Keşke bir sürü, bir sürü vaktim olsa da arkadaşımı hiç yalnız bırakmasam. Aynı okul günlerimizde ki gibi.
İyi ki doğdun Ata kuzum. Şimdilik hoşça kal. Ömrün güzel olsun.
