...
Cepkeninin kolları
Parıldıyor pulları
Yörük de Ali geliyor
Açın aydın yolları
Hey gidinin efesi, efesi, efelerin efesi...
Benim tatlı yeğenlerimden Tuğçe, sevdiceğini askere gönderdi. Zor günlerdir bunlar sevenler için. Ama bir imtihandır aynı zamanda. Beklemek, sabretmek, sevgiyi ya güçlendirir ya da söndürür. Sadece vatan borcu değil, sevgi sınavı gibidir bu günler. Tabii eski günlere kıyasla daha az gün yapılsa da askerlik, hasretlik başka bir duygu. Ha bir yıl ha bir hafta bile uzak kalınsa aynı duygular yaşanır çoğu zaman. Az biraz gurur, sevinç, endişe, güven, güvensizlik, özlem, bilinmezlik,... hepsi duygu seli gibi birden gelir üstüne. Bütün bu duyguların sonunda güzel günler hayal edilir.
İşte Tuğçe de sevdiği ile bu sınavı güzelce geçti ve hayaller kurmaya başladı. Hayallerinden birinde de bana kurabiye hazırlamak kısmet oldu :D
Tuğçe'ciğim benden Efe konulu kurabiye istedi. Öyle kalpli, sevgi dolu veya askeri anlatan bir şey değildi. Bence çok da doğru bir konu oldu. Tam da gururla, yiğitlikle savaşmış cesurluğun, karizmanın ismi Efeleri istedi. Bizim askerde bir Efe olduğu için çok çok doğru bir konu oldu. Az sayıda tam bir butik iş oldu. Hepsi tek tek elde işlendi.Efelerin o parıltılı kıyafetlerini ince ince işledim şeker hamuruna :DDD
Zor ama beni çooook heveslendiren bir kurabiye modeli çıkardım. Tatlı şirine de eline ulaşana kadar hiç bir şey göstermedim. Daha çok heyecanlandırmak hoşuma gitti. Sevginin en deli hallerinde heyecan olmazsa olmaz ;)
Hayırlısı olsun Efe kardeşime. Daha nice günler kutlarsınız İnşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder