Yeni başlangıçlara atılmak demet demet güllerle... Şeker kokuları içinde; hayatın, karşılıklı sözlerin halkalarını takmak parmaklara... Şekerden gül kokusu sarmış mekanda, sevgililerle güzel bir geleceğe atılmak...
Çok yakıştı canım dostlarıma.
Sevgili Koray ve Müge, ne iyi ettiniz de beni bu büyülü gününüze dahil ettiniz. İçim kıpır kıpır bekledim büyük günü. Benden yardım istediğiniz ilk günden beri zamanım durdu. Tarih ve gün algım; çiçekleri hazırladığım günler, hazırlayacağım günler, hazırladığım anlar olarak değişti. Gerisi haftalardan günlerden eksildi. Hem çok zor hem de çok gurur verici bir işe koyuldum.
Her pastaya ayrı özeniyorum ama ilk kez bu kadar korktuğumu biliyorum. Hiç alışık olmadığım bir tarzı her şeyi ile yapabilmek beni heyecanlandırdığı kadar korkuttu da.
Açık, kaplanmamış bir pasta, üzerinde harika güller, hiç biri karikatürsel figür yapmaya benzemiyordu. Kibar, ince, narin olmalıydı her şey. Bu da sanki benim yapıma biraz tersti;) Hiç bakımlı ve narin olamadım ben. Hep, karikatür tadında yaşadım hayatı.
Hani bir an gaza gelirsin ve evet dersin ya. İşte öyle bir evetle yapabilirim bu pastayı harika da olur dedim. Müge'nin bana güveni ve sesinde verdiği gaz beni etkiledi sanırım. Ama anım geçtiğinde gözlerimi bir açtım ki kendime şaşarak buldum kendimi :) " Aman Allah'ım ben nasıl bir sorumluluk aldım böyle" "Bir prensese nasıl pasta yapılır ki!"
Neyse ki asla pes etmeyen bir karikatürüm ;) Çok çalıştım hem de çok. Daha iyileri elbet her zaman olur. Ama ben, benim en iyimi yaptım. O güzel şeker kokulu gülleri hazırladım. Son ana, hatta o an bittiğinde bile tek düşüncem; "Müge ve Koray'ın hayallerine layık mıydı."
Bunu ancak nişan merasiminden sonra öğrenebilirdim. Hayalleri gerçek olmuş muydu?
O istedikleri pasta olmuş muydu?
Günlerden sonra pasta bittiğinde yeni bir yıla da girmiştik. Yeni yılın ilk günü Müge'ciğim, annesi ile pastayı almaya geldi. Yorgunluğu vardı evet ama ben yine de onu enerji dolu gördüm. Heyecanını biraz bastırmaya çalışıyordu. Elinde harika ayna tepsi ile gelmişti. onu pastaya taban olarak hazırladık. Sanırım bu son rötuş ile pasta istediğine çok benzedi. Yine de pastayı bir gün muhafaza etmek onunla beraber beni de çok endişelendi.
Müge gittikten bir gün boyunca pastanın ve nişan kutlamalarının başına bir şey gelmemesi için dua ettim. Dedim ya Koray ve Müge ile birlikte bütün nişan heyecanını ve endişesini yaşadım. Ve en son nişan bittiğinde Müge'nin gönderdiği mutluluk resmi ile içim huzur doldu ;).
Ömür boyu mutluluk resimleriniz tükenmesin güzel dostlarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder