Bizim minik maymunu hatırlarsınız. Yaramaz ve okyanusta yalnız cezalandırılan :) Onu o kadar yalnız bırakmaya dayanamadım ve kurabiye arkadaşlarını hazırladım :D Şimdi yalnız değil ve de mutlu...
Bu kurabiyeleri gözüm kapalı yapacak durumu geldim dersem mi acaba...
O kadar çok beraberiz ki onlarla. Üstelik bu güzel arkadaşlara her seferinde birisi ekleniyor. Çok çok seviyorum her birini. Kurabiyelere hayat veriyorlar. Her biri paylaşmaktan sıkılmayacağım mutfağımın dostları.
Durum böyle olunca her seferinde sohbet ederek hazırlıyorum onları. Gerçekten mis kokuyorlar. Şekeri ve tatlıyı sevmeyen biri olarak koklamaya doyamıyorum ve bir gün hapur hupur yemekten endişe duyuyorum.
Tabi ki "ama bize yediriyorsun" diyebilirsiniz. Ama bu sizin için yılda bir kaç özel gün ile sınırlı oluyor. O kadarını ben de yiyorum.Bir düşünün; her yaptığınız kurabiye ve şeker hamurlarından her seferinde bir, iki tane yemeğe kalksanız :S
Bu yüzden düşünmeden hemen ilgimi dağıtmalıyım. Mis kokulara karnım tok diyebilmeliyim. Yani işim bu durumda çoook zorlaşıyor ;)
Aileye katılan minik tavşan kardeş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder